Xocaliya aid seirler

Xocaliya aid seirler

Gözləyib, gizləyib zaman sirrini,
Dəyişib dünyanın işi,amalı.
Deyəsən, yetişir qiyamət günü,
Vədəsiz küləklər əsir, Xocalı!

Sərt gəldi fevralın 26 –sı,
Al qana qərq oldu bulaqlarda su,
Qəfildən quruldu bir yurdun yası,
Bir kəsə çatmadı səsim Xocalı!

Od yağdı, el düşdü, küyə, təşvişə,
Nalələr,fəryadlar dirəndi ərşə,
Allah da baxmadı bu haqsız işə,
Titrədik biz əsim –əsim, Xocalı!

Əzəldən əl atıb böhtana, şərə,
Çaqqallar toplaşıb güc gəlir şirə,
Matəmə büründü yurd birdən -birə,
Ötüşdü bir qəmli nəsim, Xocalı!

Nə görüb, nələri çəkməyib başın,
Od tutdu o gecə torpağın, daşın,
Dul qalmış gəlinin gözünün yaşın,
Bəs necə qurudum, kəsim, Xocalı!

Dinmirəm gözümdə gilələnir yaş,
Yadıma düşdükcə o gün, o savaş,
Qız ana itirdi, qardaşı qardaş,
Mən necə kiriyim, susum, Xocalı!

Söyləsəm, bu dərdim dağlardan ağır,
Namərdlər yoluma daş dığırladır,
Dağıldın kəndbəkənd, çadırbaçadır,
Bəs kimdən inciyim, küsüm, Xocalı!

Uyuyan kəsləri yuxudan ayılt,
Qəlbimdə alışan həsrəti soyut,
Qayıt, sən yenidən özünə qayıt,
Bu sevinc qoy olsun bəsim, Xocalı!

GÖYƏRÇİN

Bir gecədə yanan şəhər,

Arzuları donan şəhər,

İşıqları sönən şəhər,

İlğım təki titrəyirsən şəhidlərin qəbri üstə.

Hədiyyə almış yetim uşaq təbəssümlü

“Bir an və möhtəşəm” xəyalın gəlir, gedir…

Qız-gəlinin əllərdədir,

Uçmuş ruhun çöllərdədir,

Yuxun gəlmir.

Havalar da heç düzəlmir.

Bu dünyanın səbri üstə xərclənənlər

geri gəlmir.

Xocalı!

Heykəl kimi uçurulan şəhər,

Diri-diri məzarlığa köçürülən şəhər,

Hər il ölüm günü təmtəraqla keçirilən şəhər!

Səngərləri aşa-aşa

Sənə tərəf gəlməkdəyəm.

Sağlığımda görüşməsək,

Görmək üçün ölməkdəyəm.

Bir yandan da düşünürəm:

– Bu qədər xərc, borc içində

Necə vurum ömrü başa?

Heç olmasa, ölənədək,

səni görmək arzusuyla

Xarabalıqlarda gecələyən

xəyalımda yaşa!